2 Ιουλίου 1939
Ο Αλέκος Παναγούλης
Ήταν 29 χρόνων, όταν οραματίστηκε να απαλλάξει τους Έλληνες από τη χούντα των συνταγματαρχών, εκτελώντας τον αρχιπραξικοπηματία Γεώργιο Παπαδόπουλο. Ο Αλέκος Παναγούλης γεννήθηκε στις 2 Ιουλίου 1939. Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 τον βρήκε φοιτητή, γραμματέα του εθνικού συμβουλίου της ΕΔΗΝ (Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας), μετεξέλιξη της ΟΝΕΚ (Οργάνωσης Νεολαίας Ενώσεων Κέντρου), της οποίας είχε διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Με άλλους δημοκρατικούς νέους δημιούργησε την ομάδα «Ελληνική Αντίσταση». Στις 13 Αυγούστου 1968, υπονόμευσε την άσφαλτο της παραλιακής οδού Αθήνας Σουνίου, από όπου καθημερινά περνούσε ο δικτάτορας που έμενε στο Λαγονήσι. Σκοπός του ήταν να ανατινάξει το αυτοκίνητο και να διαφύγει κολυμπώντας. Λίγα δευτερόλεπτα βιασύνης έσωσαν τον δικτάτορα. Ο Παναγούλης πιάστηκε επιτόπου, βασανίστηκε να καταδώσει συνεργούς, δεν έσπασε και οδηγήθηκε σε δίκη. Στις 17 Νοεμβρίου 1968, το στρατοδικείο τον καταδίκασε δις εις θάνατον. Αρνήθηκε να ζητήσει χάρη αλλά η διεθνής κινητοποίηση απέτρεψε την εκτέλεσή του. Τον φυλάκισαν στο Μπογιάτι όπου πέρασε πέντε χρόνια με βασανιστήρια και απομόνωση. Αποφυλακίστηκε με την πτώση της χούντας και εκλέχτηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου, από την οποία αργότερα ανεξαρτητοποιήθηκε. Σκοτώθηκε σε τροχαίο, τα ξημερώματα της Πρωτομαγιάς του 1976.
1853: Ο ρωσικός στρατός διασχίζει τον ποταμό Προύθο, εισβάλλοντας στην Οθωμανική αυτοκρατορία και ξεκινώντας τον Κριμαϊκό πόλεμο.
1880: Ο Σαβορνιάν ντε Μπραζά ιδρύει την πόλη Μπραζαβίλ, που έγινε πρωτεύουσα του Γαλλικού Κονγκό. Τον Δεκέμβριο του 1881, ο Στάνλεϊ ίδρυσε, βορειότερα, την πόλη Λεοπόλντβιλ, που έγινε η πρωτεύουσα του Βελγικού Κονγκό. Ένα μικρό κομμάτι, στην ακτή του Ατλαντικού, το πρόλαβαν οι Πορτογάλοι και δημιούργησαν το Πορτογαλικό Κονγκό.
1976: Το Βόρειο και το Νότιο Βιετνάμ ενώνονται δημιουργώντας ένα ενιαίο κράτος με πρωτεύουσα το Ανόι, έπειτα από τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ήταν χωρισμένο από το 1954.
1985: Γίνεται πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης ο Αντρέι Γκρομίκο με τον Έντουαρντ Σεβαρνάτζε να τον διαδέχεται στη θέση του υπουργού Εξωτερικών. Πεθαίνει την ίδια μέρα, τέσσερα χρόνια αργότερα. Γεννήθηκε το 1909 κι ήταν υπουργός Εξωτερικών από το 1957.
1990: Πάνω από 1.000 Μουσουλμάνοι προσκυνητές πεθαίνουν σε τούνελ, κατά τη διάρκεια άτακτης φυγής προς τη Μέκκα, όπου θα γινόταν το ετήσιο προσκύνημα Χατζ.
2003: Στα πλαίσια της προσπάθειας για εξομάλυνση στη Μέση Ανατολή, οι Ισραηλινοί παραδίδουν την κατεχόμενη Βηθλεέμ στην Παλαιστινιακή αρχή.
2008: Μετά από ομηρία έξι χρόνων, απελευθερώνεται η Γαλλοκολομβιανή πολιτικός Ίνγκριντ Μπετανκούρ, μαζί με άλλους 14 ομήρους των ανταρτών. Οι κολομβιανές αρχές μιλούν για επιτυχή επιχείρηση κομάντο, ενώ ελβετικός ραδιοσταθμός αναφέρει ότι καταβλήθηκαν λύτρα για την απελευθέρωσή τους.
Η 2α Ιουλίου στον πολιτισμό
2 Ιουλίου 1778
Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ
Το μωρό έζησε αλλά η μητέρα του πέθανε στον τοκετό. Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ γεννήθηκε στις 28 Ιουνίου 1712, στη Γενεύη. Ο πατέρας του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη για να αποφύγει τη φυλακή. Την εγκατέλειψε και ο Ζαν Ζακ, στα 16 του, ακολουθώντας ζωή τυχοδιώκτη στα βασίλεια της Γαλλίας και της Σαρδηνίας. Στη Σαβοΐα, γνωρίστηκε με την βαρόνη ντε Γουόρενς που του πρόσφερε καταφύγιο, τον προσέλαβε διαχειριστή της και τον βοήθησε να σπουδάσει. Χάρη σ’ αυτήν, ο νεαρός τυχοδιώκτης μεταβλήθηκε σε φιλόσοφο που πίστευε ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του καλός αλλά έχει αλλοιωθεί εξαιτίας του πολιτισμού και της πορείας που η κοινωνία ακολουθεί. Δεν ήταν εναντίον του πολιτισμού αλλά πίστευε ότι είχε πάρει λάθος δρόμο.
Η πεποίθησή του αυτή αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της σκέψης του. Πάλεψε για τη δημιουργία ενός κράτους δικαιοσύνης και ελευθερίας, στο οποίο θα ίσχυαν οι όροι ενός κοινωνικού συμβολαίου, βασισμένου στο τρίπτυχο «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα». Σύμφωνα με το «κοινωνικό συμβόλαιο», κάθε άτομο πρέπει να παραμερίζει τα δικαιώματά του προς όφελος του κοινωνικού συνόλου που έχει τη νομοθετική εξουσία και μπορεί να ανακαλέσει την εξουσιοδότηση που χορηγήθηκε στους κυβερνήτες. Από το 1742, βρισκόταν στο Παρίσι, φίλος, συνεργάτης και συναγωνιστής του εγκυκλοπαιδιστή Ντιντερό, μαχητής υπέρ της εκπαίδευσης όλων των νέων. Πέθανε σε κατάσταση τρέλας στις 2 Ιουλίου 1778, μόλις έντεκα χρόνια πριν από τη γαλλική επανάσταση που ενστερνίστηκε τις ιδέες του κι έκανε σύνθημά της τις λέξεις «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα».
1566: Πεθαίνει ο Νοστράδαμος (Μισέλ ντε Νοτρ Νταμ), Γάλλος γιατρός και αστρολόγος. Το 1555 έγραψε έμμετρες προφητείες («Οι αιώνες»), μερικές από τις οποίες θεωρήθηκε ότι επαληθεύτηκαν. Είχε γεννηθεί το 1503.
1714: Γεννιέται ο Κριστόφ Γουίλιμπαλντ Γκλουκ, Γερμανός συνθέτης όπερας («Ορφέας και Ευρυδίκη», «Άλκηστη» κ.λπ.). Πέθανε στις 15 Νοεμβρίου 1787.
1819: Στη Βρετανία περνάει ο νόμος για τα εργοστάσια, που απαγορεύει την εργασία σε παιδιά κάτω των εννέα χρόνων στην υφαντουργία, ενώ τα παιδιά πάνω από δεκάξι μπορούσαν να δουλεύουν «μόνο 12 ώρες τη μέρα».
1839: Μπαίνει ο θεμέλιος λίθος του Οθώνειου πανεπιστημίου της Αθήνας, μετέπειτα Εθνικού και Καποδιστριακού.
1900: Ο κόμης Φερδινάνδος φον Ζέπελιν πετά το πρώτο του πηδαλιουχούμενο στην Γερμανία. Οι επινοήσεις του οδήγησαν στην ονομασία «ζέπελιν» με την οποία αναγνωρίζονταν τα επιμήκη αερόστατα με κινητήρα και πηδάλιο.
1961: Αυτοκτονεί ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Αμερικανός μυθιστοριογράφος, γνωστός για τα έργα του «Αποχαιρετισμός στα όπλα» και «Για ποιόν χτυπά η καμπάνα». Είχε γεννηθεί στις 22 Ιουλίου 1898.
1964: Ο πρόεδρος της Αμερικής Λίντον Τζόνσον υπογράφει τον νόμο για την απαγόρευση των φυλετικών διακρίσεων.
1997: Πεθαίνουν τα ιερά τέρατα του αμερικανικού κινηματογράφου Ρόμπερτ Μίτσαμ (γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1917) και Τζέιμς Στίουαρτ (γεννήθηκε το 1908). Ο Ρόμπερτ Μίτσαμ ποτέ δεν τιμήθηκε με Όσκαρ. Ο Στίουαρτ το κέρδισε το 1940 για τον ρόλο του στην ταινία «Φιλαντέλφια στόρι» κι άλλη μια φορά για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο (75 ταινίες).
2013: Σε ηλικία 88 χρόνων, πεθαίνει ο πρωτοπόρος εφευρέτης σε θέματα πληροφορικής, Ντάγκλας Ένγκελμπαρτ. Τον Δεκέμβριο του 1968 είχε παρουσιάσει το «XY ένδειξη θέσης για σύστημα απεικόνισης». Εμείς το λέμε «ποντίκι».