Η 7η Δεκεμβρίου στην ιστορία

                                                             7 Δεκεμβρίου 1941

                                                     Επίθεση στο Περλ Χάρμπορ

Ο αυτοκράτορας Μούτσου Χίτο (1867 - 1912) έβγαλε την Ιαπωνία από τον φεουδαλικό μεσαίωνα και της έδωσε σύνταγμα. Ο αυτοκράτορας Γιόσι Χίτο (1912 - 1926) την έφερε στον εικοστό αιώνα, την έκανε σύμμαχο της Αντάντ και της πρόσφερε τις αποικίες των Γερμανών στον Ειρηνικό. Ο αυτοκράτορας Χίρο Χίτο (1926 - 1990) επιφύλαξε στον εαυτό του το όνειρο να κάνει την Ιαπωνία παγκόσμια δύναμη. Ανέβηκε στον θρόνο στις 25 Δεκεμβρίου του 1926, σε ηλικία 25 χρόνων, ενώ η χώρα του έπασχε από πληθυσμιακή έκρηξη: Οι υπήκοοί του αυξάνονταν με ρυθμό περίπου ένα εκατομμύριο ψυχές κάθε χρόνο (43 εκατομμύρια στα 1898 και 64 στα 1930, ενώ, στα 1950, θα έφταναν τα 85 εκατομμύρια). Η ιμπεριαλιστική πολιτική ήταν η εύκολη λύση. Κατακτώντας νέες χώρες, θα αποκτούσε φτηνές πρώτες ύλες από ελεγχόμενες περιοχές, θα δημιουργούσε τρομερή βιομηχανία και θα μονοπωλούσε τις αγορές τους.

Η Ιαπωνία άρχισε να εξοπλίζεται με τρομακτικούς ρυθμούς. Εγκατέλειψε τους παλιούς της συμμάχους και, το 1931 - 32, έβαλε πόδι στην Κίνα (βλ. 21.1.1949).Στα 1936, υπέγραψε τη συνθήκη αντικομιντέρν (εναντίον της Κομιντέρν, βλ.19.11.1918) με τη χιτλερική Γερμανία. Το φθινόπωρο του 1941, η Ιαπωνία ήταν έτοιμη για έναν αγώνα ζωής ή θανάτου με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον κυρίαρχο αντίπαλό της στον Ειρηνικό.

Το μόνο που δεν ήθελε ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ, ήταν να εμπλακούν οι ΗΠΑ στον πόλεμο. Το 1941 ήταν ο πρώτος χρόνος της τρίτης προεδρικής του θητείας και η χώρα του ευημερούσε, έχοντας επουλώσει τις πληγές του κραχ που τον είχε φέρει στην εξουσία (βλ. 24.10.1929).Ο πόλεμος ήταν μια ανεξάντλητη πηγή πλούτου για τους Αμερικανούς, αρκεί να μη συμμετείχαν οι ίδιοι. Καλού κακού, εξοπλίζονταν. Οι δυνάμεις του Ειρηνικού συγκεντρώνονταν στα νησιά της Χαβάης.

Οι στρατηγοί ζήτησαν από το ιαπωνικό ναυτικό να τους εξασφαλίσει εξάμηνη ελευθερία κινήσεων. Ζητούσαν πάρα πολλά. Ο συσχετισμός των ναυτικών δυνάμεων ήταν στον Ειρηνικό τρία γιαπωνέζικα πλοία απέναντι σε πέντε εγγλέζικα και πέντε αμερικανικά. Ο ναύαρχος Ιζορούκου Γιαμαμότο (1884 - 1943) συνέλαβε το παράτολμο σχέδιο: Θα χτυπούσε αιφνιδιαστικά τον αμερικανικό στόλο και θα τον εξουδετέρωνε στο σύνολό του. Μετά, οι Άγγλοι ήταν αδύνατο να υπερασπίσουν τα διάσπαρτα σε τεράστια ακτίνα εδάφη τους. Στόχος ορίστηκε η ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ. Αν ήταν τυχεροί, θα έβρισκαν εκεί το σύνολο του αμερικανικού στόλου. Η βάση βρισκόταν στο νησί Οάχου, επτά μίλια από τη Χονολουλού και 3.000 από το πλησιέστερο ιαπωνικό λιμάνι. Απόσταση τεράστια, που ήταν αδύνατο να καλυφτεί από την αεροπορία. Σ’ αυτό ακριβώς υπολόγιζε κι ο Γιαμαμότο: Οι Αμερικανοί δεν θα μπορούσαν, ποτέ, να περιμένουν τέτοιο χτύπημα. Και είχε δίκιο. Όταν ο πρεσβευτής τους στο Τόκιο ειδοποίησε ότι επίκειται γιαπωνέζικη επίθεση, κανένας δεν φανταζόταν ότι εννοούσε στη Χαβάη.

Τα γιαπωνέζικα αεροπλανοφόρα κινήθηκαν με όση μυστικότητα επιτρέπει ο όγκος τους. Προηγούνταν υποβρύχια, που κατόπτευαν τον ορίζοντα. Ένα από αυτά εντοπίστηκε από αμερικανικά περιπολικά που το βύθισαν ανοιχτά της Χαβάης, λίγο πριν από τις 7 το πρωί, 7 Δεκεμβρίου του 1941. Η αμερικανική διοίκηση στο Περλ Χάρμπορ δεν έδωσε σημασία. Στις 7.20’, αναφέρθηκε μεγάλος σχηματισμός αεροπλάνων που πετούσε προς το νησί. Υπέθεσαν πως θα ήταν κάποια δική τους άσκηση ρουτίνας.

Στις 7.55’ το πρωί, 7 του Δεκεμβρίου 1941, η κόλαση γεννιόταν στο Περλ Χάρμπορ. Το πρώτο κύμα των γιαπωνέζικων αεροπλάνων που απογειώθηκαν από τα αεροπλανοφόρα, χτύπησε κι εξουδετέρωσε στο έδαφος τα αμερικανικά. Οι Γιαπωνέζοι συνέχισαν, πολυβολώντας τους ναύτες που έσπευδαν στα αντιαεροπορικά, στο λιμάνι. Δεύτερο κύμα έφτασαν τα τορπιλοβόλα, που χτυπούσαν στο ψαχνό: 86 πλοία ήταν εκείνη την ώρα αγκυροβολημένα στη βάση.

Η επιδρομή κράτησε μια ώρα και πενήντα λεπτά. Όταν, στις 9.45’, τα γιαπωνέζικα αεροπλάνα αποχώρησαν, άφησαν πίσω τους την καταστροφή: 3.500 νεκροί και τραυματίες, 800 αγνοούμενοι, 300 εξουδετερωμένα αεροπλάνα, 8 βυθισμένα θωρηκτά, πάμπολλα καταστραμμένα πλοία. Μέσα σε λιγότερο από δυο ώρες, οι Αμερικανοί είχαν περισσότερες απώλειες, απ’ όσες σ’ όλη τη διάρκεια του 1ου Παγκόσμιου πολέμου.

Με 28 πιλότους νεκρούς, όσα και τα αεροπλάνα του που καταρρίφθηκαν, ο Γιαμαμότο πρόσφερε στους στρατηγούς του την ελευθερία κινήσεων που του ζήτησαν. Όσο για τον Ρούσβελτ, δεν είχε περιθώρια επιλογής: Την ίδια μέρα κήρυξε τον πόλεμο στην Ιαπωνία. Το ίδιο έκαναν η Αγγλία, οι χώρες της Κοινοπολιτείας, η Κίνα και οι Ολλανδικές Ινδίες. Στις 11 Δεκεμβρίου, οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο και στη Γερμανία. Στις 13, οι Ιάπωνες πραγματοποιούσαν απόβαση στις Φιλιππίνες.

                                                                  7 Δεκεμβρίου 1972

                                                 Εκτοξεύεται ο τελευταίος «Απόλλων»

Βασισμένο στον πανίσχυρο πύραυλο «Κρόνος Β», το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα «Απόλλων» αναγγέλθηκε τον Μάιο του 1961 και σκοπό είχε την απόβαση του ανθρώπου στη Σελήνη. Η πρώτη επανδρωμένη απόπειρα έγινε στις 27 Ιανουαρίου του 1967 και είχε τραγικά αποτελέσματα καθώς η επίγεια πρόβα κατέληξε στον θάνατο και των τριών αστροναυτών. Η επιτυχία έστεψε την αποστολή του «Απόλλων 7», στις 11 Οκτωβρίου του 1968 με τρεις αστροναύτες να πραγματοποιούν 163 περιφορές. Ο «Απόλλων 11» έφερε τον άνθρωπο στο φεγγάρι (βλ. 21.7.1969) με τον Νιλ Άρμστρονγκ να κάνει το πρώτο βήμα στην επιφάνειά του. Μια έκρηξη στη δεξαμενή οξυγόνου του «Απόλλων 13» διέκοψε την αποστολή αλλά οι αστροναύτες μπόρεσαν να επιστρέψουν σώοι στη Γη. Στις 7 Δεκεμβρίου 1972, εκτοξεύτηκε το «Απόλλων 17» με τρεις αστροναύτες κι αυτό. Η αποστολή τους ήταν η τελευταία του προγράμματος. Στο φεγγάρι περπάτησαν δώδεκα αστροναύτες στις συνολικά έξι επιτυχημένες προσεδαφίσεις, ενώ συλλέχθηκε υλικό 382 κιλών από το έδαφος του δορυφόρου της Γης.